Stała, nasłuchiwała. Zwykłe odgłosy nocy. Wiatr,

Przez otwarte drzwi wpadał do domu smród rozkładających
- Nikt z nas przecież nie wierzy... - zaczęła
- Niech będzie, zachowałaś się bezstronnie.
I bolesny.
obudziło, a raczej ktoś, tym razem nie była to pielęgniarka, tylko lekarz,
- Zrezygnowałam z pracy, Larry. Wysłałam wymówienie
centymetra?
za pięć minut.
ciemności były jednak pełne, mroczne jak
polo, inni w garniturach, niektórym towarzyszyły
- Tak?
- Wszyscy niepokoimy się Sheilą.
wyciągając spod peleryny topór oraz swój ciężki miecz wikinga i jednym
- Co?

- Mam spore zastrzeżenia co do zakwaterowania - oznajmiła z udawaną powagą. - Nie jest to standard, do jakiego przywykłam. Przedyskutowałam tę sprawę z Henrym. Ostatecznie doszliśmy do wniosku, że jesteśmy zahar¬towani i potrafimy znieść nawet najgorsze warunki, więc wytrzymamy tu jakoś.
ptaki mogły odpocząć i ugasić pragnienie.
Ledwo zdążyła przełknąć jeden kęs, rozległo się pukanie do drzwi. Do komnaty wszedł książę Mark, ubrany z nie¬skazitelną elegancją. Ciemny, wieczorowy garnitur, śnież¬nobiała koszula, krawat w odcieniu królewskiego błękitu.
Próżnego, Pijaka, Bankiera, a także Geografa.
Mały Książę dotąd nie słyszał o Poszukiwaczach Szczęścia, ale ufał Róży i widząc, jak Pijak się męczy, zapytał go
- Więc jednak przybyłeś okazać mi swoje uwielbienie?! Jakże się cieszę! A ta piękna róża jest z pewnością dla
Nie znalazła na to odpowiedzi. Bezradnie rozejrzała się dookoła. W olbrzymich lustrach ujrzała odbicie skromnie ubranej dziewczyny na królewskim łożu.
- Słucham?
stwierdził, iż wygląda on teraz o wiele mniej ponuro niż poprzednio. Wprawdzie ubiór Pijaka nie grzeszył wciąż
się za robienie porządku. Najpierw dokończyłem malowanie drzwi resztą farby, która nie zdążyła zaschnąć, a potem
- W domu pewnie ma pan ze sto takich.
ostrożnie złożyłem folię z rozlaną farbą. Nie zauważyłem jednak, że kiedy wychodziłem ze śmieciami z mieszkania,
Dlaczego w takim razie ten pocałunek wywarł na niej tak wstrząsające wrażenie i dlaczego trwał tak długo? Mark nie domagał się odpowiedzi, niczego nie oczekiwał, ale jed-nocześnie nie zamierzał zrażać się brakiem reakcji. Mocniej zacisnął dłonie na ramionach Tammy, przyciągnął ją blisko, bardzo blisko do siebie i pocałował jeszcze raz, o wiele na-miętniej...
- Chwileczkę - zawołał, zanim zdążyła włączyć wier¬tarkę i zagłuszyć jego słowa. - Lara Dexter była pani siostrą?
Małego Księcia.